EÄŸlence Evinde Kaybolanlar
Kitabının Açıklaması:
Kendimi küçümseyen ben, özellikle paradokslara olan düşkünlüğümü küçümserim. KötümserliÄŸi, narsisizmi, bencilliÄŸi, acımasızlığı, sözcük oyunlarını ve benim daha temel eÄŸilimlerimden olan korkaklığı küçümserim; kendinden nefret edenlerden, dolayısıyla kendimden, nefret ederim; kendine acımaya acımam yoktur ve bu yüzden bu ufak rezillikten muafımdır. Var olduÄŸumdan şüpheliyim. Ben olmanın ÅŸakası yok.”
“Özetle, ben ne anne babamdan biriyim ne de aklımdaki kiÅŸi. Ä°nsan benim hayret verici, güçlü, muzaffer –bir diÄŸer deyiÅŸle kahraman gibi– olacağımı umardı. Ölü olacağımı umardı. Ben kendimse geleneksel olacağımı. Benim ben olduÄŸum ortaya çıkıyor. Kurtlara atılan her çocuk sonunda kahraman olmuyor: Her hayatta kalan için hayvan tuzaklarıyla dolu bir daÄŸ; her Oedipus için ahmaklarla dolu bir ÅŸehir var.”
“Ä°lk sözcüklerim, ilk sözcüklerim deÄŸildi. KeÅŸke daha farklı bir ÅŸekilde baÅŸlamış olsaydım. Bu arada, bir adım yok. Taşıdığım ad sahte deÄŸilse de yanıltıcı. Bunu da ben seçmedim. Dünyaya getirilmeyi istediÄŸimi hatırlamıyorum! Aklıma gelmiÅŸken, annem ve babam da istemediler. Öyle olsa bile. ÖdeÅŸmek gerek. Çocuklar intikamdır.”
(Tanıtım Bülteninden)
